کلستئاتوما چیست؟

همه چیز در مورد کلستئاتوما

کلستئاتوما رشد پوستی است که در یک مکان غیر طبیعی(در گوش میانی و پشت پرده صماخ )رخ میدهد. 

معمولاً در اثر عفونت مكرر ایجاد می شود كه باعث رشد پوست پرده گوش می شود. 

کلستئاتوما ها اغلب به شکل کیست یا کیسه ای هستند که لایه هایی از پوست قدیمی که درون گوش ایجاد می شود را بیرون می ریزد.

 با گذشت زمان ، اندازه کلستئاتوما می تواند افزایش یابد و استخوانهای ظریف اطراف گوش میانی را از بین ببرد.

علایم:

 کاهش شنوایی ، سرگیجه و فلج عضلات صورت نادر است اما می توانند در نتیجه ادامه رشد کلستئاتوما برای شما وجود بیایند

کلستئاتوما چگونه رخ می دهد؟

کلستئاتوما معمولاً به دلیل عملکرد ضعیف لوله استاش و همچنین عفونت در گوش میانی رخ می دهد. لوله استوا ، هوا را از قسمت پشت بینی به گوش میانی شما منتقل می کند تا فشار درون گوش را متعادل کند. 

هنگامی که لوله استاش  به دلیل حساسیت ، سرماخوردگی یا سینوزیت ضعیف عمل می کند،

 هوا در گوش میانی توسط بدن جذب می شود و در نتیجه خلاء جزئی در گوش ایجاد می شود. 

فشار خلا با کشش پرده گوش در کیسه مکیده می شود، به خصوص در مناطقی که از عفونت های قبلی ضعیف شده اند. این کیسه اغلب به کلستئاتوما تبدیل می شود.

 یک شکل نادر مادرزادی کلستئاتوما (هنگام تولد رخ می دهد) می تواند در گوش میانی و جاهای دیگر مانند نزدیک استخوان های جمجمه ایجاد شود.

 با این حال، نوعی از کلستئاتوما که همراه عفونت گوش است، رایج می باشد. 

علائم آن چیست؟

در ابتدا ممکن است گوش ترشح داشته باشد که گاهی بوی نامطبوع دارد.

 با بزرگتر شدن کیسه ممکن است احساس پری یا فشار در گوش به وجود بیاید که همراه با افت شنوایی و وزوز است.

 درد پشت یا درون گوش، به خصوص در شب ممکن است باعث ناراحتی قابل توجهی شود.

 سرگیجه یا ضعف عضلات در یک طرف صورت (سمت گوش درگیر شده) نیز می تواند رخ دهد. هر یک یا همه این علائم دلایل خوبی برای ارزیابی پزشکی است . 

آیا کلستئاتوما خطرناک است؟ 

کلستئاتومای گوش می تواند خطرناک باشد و هرگز نباید از آن چشم پوشی کنید. فرسایش استخوان می تواند باعث شیوع عفونت در مناطق اطراف از جمله گوش داخلی و مغز شود. در صورت عدم درمان، ناشنوایی، آبسه مغزی، مننژیت و به ندرت ممکن است مرگ رخ دهد. 

درمان کلستئاتوما چیست؟

معاینه توسط متخصص می تواند وجود کلستئاتوما را تأیید کند.

 درمان اولیه ممکن است شامل تمیز کردن دقیق گوش، آنتی بیوتیک ها و استفاده از قطره گوش باشد.

 هدف از درمان این است که با کنترل عفونت، ترشح گوش شما متوقف شود

. وسعت و میزان رشد کلستئاتوما نیز باید ارزیابی شود. 

کلستئاتوماهای بزرگ یا پیچیده معمولاً برای محافظت از بیمار در برابر عوارض جدی به جراحی نیاز دارند

. تست های شنوایی و تعادل، تابش اشعه x به ماستوئید (استخوان جمجمه کنار گوش) و اسکن های CAT (اشعه X سه بعدی) ماستوئید ممکن است لازم باشد. 

این آزمایشات برای تعیین سطح شنوایی باقیمانده در گوش و میزان تخریب ناشی از کلستئاتوما انجام می شود. 

در بیشتر موارد جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.

 هدف اصلی از جراحی، برداشتن کلستاتوما و عفونت و رسیدن به گوش خشک و بدون عفونت است.

 حفظ شنوایی یا ترمیم هدف دوم از جراحی است. 

در مواردی که افراد دچار تخریب شدید گوش شده اند ، بازسازی ممکن نیست. ترمیم عصب صورت یا روشهای کنترل سرگیجه به ندرت مورد نیاز است.

 بازسازی گوش میانی همیشه در یک عمل ممکن نیست.

 و بنابراین یک عمل دوم ممکن است شش تا دوازده ماه بعد انجام شود. 

عمل دوم سعی در ترمیم شنوایی خواهد داشت و در عین حال امکان بازرسی از فضای گوش میانی و ماستوئید برای کلستئاتومای باقیمانده را فراهم می آورد. 

بستری در بیمارستان معمولاً صبح جراحی انجام می شود. بیشتر بیماران طی چهار تا شش ساعت پس از عمل به خانه می روند. 

پانسمان قرار داده شده در عمل نباید تا دو روز پس از عمل برداشته شود. برای برخی از بیماران ، یک شب بستری در بیمارستان الزامی است. 

در موارد نادر از عفونت جدی، بستری شدن طولانی مدت برای درمان آنتی بیوتیکی ممکن است لازم باشد.

 مرخصی از کار معمولاً یک تا دو هفته است.

 پیگیری و رفتن به مطب  برای ویزیت پس از جراحی ضروری و مهم است، زیرا کلستئاتوما گاهی عود می کند.

 در مواردی که ماستوئیدکتومی شده اند، برای تمیز کردن حفره ماستوئیدی و جلوگیری از عفونت های جدید، مراجعه های مکرر نیاز است.

 در برخی از بیماران، معاینات دوره ای گوش به صورت مداوم  انجام می شود.

 تشخیص های افتراقی(کلستئاتوما علائمی مانند بیماری های زیر دارد و ممکن است با آن ها اشتباه گرفته شود): 

-عفونت گوش میانی همراه با ترشح

 -عفونت گوش خارجی -تمپانواسکلروز

 -پوکی استخوان کانال شنوایی خارجی 

آیا کلستئاتوما عوارض دارد؟ 

عوارض بستگی به این دارد که کدام ساختار رشد کرده و درون آن فرسایش می یابد. بنابراین، بیمارانی که دچار کم شنوایی عمیق انتقالی پیشرونده می شوند ممکن است مشکلاتی از قبیل سرگیجه، فلج اعصاب صورت، مشکلات سیستم عصبی مرکزی (از طریق اثر توده ای یا به عنوان پیامد تشکیل آبسه) پیدا کنند. 

هنگامی که کلستئاتوما جراحی می شو د، همه جز اولین عوارض ذکر شده در زیر نادر هستند:

 -تغییر موقتی (چند ماه) ذائقه -تنگی کانال گوش

 -آسیب عصب صورت 

-لابیرنتین یا آسیب گوش میانی که منجر به گیجی طولانی مدت می شود. 

پیش آگهی کلستئاتوما چگونه است؟ 

جراحی کلستئاتوما معمولا به صورت کامل انجام می شود، اما خطر باقی ماندن بیماری پس از جراحی از 5٪ تا 30٪ متغیر است. بین 7 تا 10 درصد افرادی که مبتلا به کلستئاتوما تشخیص داده می شوند، در گوش دیگر آن ها نیز کلستئاتوما ایجاد می شود. 

  خلاصه کلستئاتوما یک بیماری جدی اما قابل درمان گوش است که تنها با معاینه پزشکی قابل تشخیص است.

 استمرار درد گوش، ترشح از گوش، فشار در گوش، کاهش شنوایی، سرگیجه یا ضعف عضلات صورت، نیاز به ارزیابی توسط متخصص گوش و حلق و بینی را نشان می دهد.