چه زمانی کودک شروع به صحبت می کند؟

از تولد تا سه ماهگی

با شنیدن صدا های بلند از جا می پرد.

وقتی کسی با او صحبت می کند، ساکت می شود یا می خندد.

به نظر می رسد که صدای شما را می شناسد و اگر در حال گریه کردن باشد، ساکت می شود.

در زمان مکیدن، در واکنش به صداهایی که می شنود، مکیدن خود را کم یا زیاد می کند

از تولد تا سه ماهگی

از خودش صدا های جالبی در می آورد (کو کو ، گوگو)

وقتی خواسته های متفاوتی داشته باشد، گریه هایش هم تغییر می کند.

هنگام دیدن شما لبخند می زند.

چهار تا شش ماهگی

چشمانش به دنبال صدا ها حرکت می کنند.

نسبت به تغییر تن صدای شما واکنش نشان می دهد.

 به اسباب بازی هایی صدا دار توجه می کند.

به موسیقی توجه می کند.

چهار تا شش ماهگی

با انواع زیادی از صدا ها که بیش تر شبیه صدا های گفتاری هستند، قان و غون می کند. صدا هایی مثل p, b ,n تبسم می کند و می خندد.

به صورت هیجان زده و ناراحت صداسازی می کند.

وقتی تنها مانده و یا با شما بازی می کند به آرامی صدا در می آورد.

هفت تا دوازده ماهگی

از بازی هایی مثل “دالی موشه” لذت می برد

می چرخد و به دنبال صدا ها می گردد.

وقتی با او حرف می زنند نگاه می کند.

کلماتی را که مربوط به اشیا آشنا است تشخیص می دهد، مثل لیوان، آب، شیر، شیشه، شانه

کم کم به در خواست ها پاسخ می دهد مثل “بدو بیا”،” بده”

هفت تا دوازده ماهگی

در قان و غون او زنجیره های کوتاه و بلند صدا ها شنیده می شود، مثل:دادا ، لا لا ، با با با با

برای جلب توجه از صدا هایی غیر از گریه و یا از گفتار استفاده می کند.

برای برقراری ارتباط از اشاره و حرکات بدنی استفاده می کند . مثلاً تکان تکان می خورد، دست هایش را باز می کند تا بغلش کنید.

صدا های گفتاری مختلف را تقلید می کند.

در حدود سن یک سالگی ، یک یا دو کلمه دارد (ماما، بابا، دَدَ، بای بای)، هر چند که ممکن است کاملاً واضح نباشند.

اگر از او بخواهید، بعضی از اعضای بدنش را نشان می دهد ( مثل دستت کو؟)

دستورات ساده را اجرا می کند و سؤالات ساده را می فهمد.( مثل: توپو قِل بده، نی نی رو بوس کن، کفشت کجاست؟ )

به داستان های ساده و شعر و سرود گوش می دهد

وقتی نام عکس های کتاب را بگویید، آن ها را نشان می دهد.

هر ماه کلمات بیش تری می گوید.

بعضی از کلمات پرسشی را به کار می برد ( مثل: بابا کو؟ ، بریم دَ دَ ؟ ، این چیه؟ )

از ترکیب های دو کلمه ای استفاده می کند ( بابا من، لالا نه، مامان دَدَ )

بسیاری از صدا های گفتاری ( همخوان ها) را در ابتدای کلمات به کار می برد. ( یعنی صدای ابتدایی بیش تر کلمات را درست تلفظ می کند)

معنی کلمات متضاد را می فهمد ( تو- بیرون، بالا – پایین ، کوچک – بزرگ، برو – بایست)

 دستورات دو قسمتی را انجام می دهد ( کتاب را بردار بذار روی میز)

مدت طولانی تری به قصه ها گوش می دهد و از شنیدن آن ها لذت می برد.

تقریباً برای هر چیزی یک کلمه دارد.

در صحبت کردن و سؤال پرسیدن از جملات دو یا سه کلمه ای استفاده می کند.

صدا های k, g, f, t, d, n را به کار می برد.

گفتار او بیش تر وقت ها برای شنونده های آشنا ، قابل فهم است.

اغلب وقتی شیئی را نام می برید، به دنبال آن می گردد و یا به آن توجه می کند.

از جملاتی استفاده می کند که شامل جزئیات زیادی است (سیبی که از همه بزرگتره مال منه)

داستان هایی تعریف می کند که به موضوع مربوط است.

به راحتی با کودکان و بزرگسالان ارتباط برقرار می کند.

بیش تر صدا های گفتاری را درست تلفظ می کند، به جز بعضی از صدا ها که هنوز ممکن است درست تولید نشوند، مثل : l, s,r, v, z, ch, sh

کلمات هم قافیه می گوید.

نام بعضی از حروف و اعداد را می گوید.

از نظر دستور زبان مثل بقیه اعضای خانواده صحبت می کند.